Dat je ligt te piekeren,
Het vocht uit je ogen wringt,
Het scheuren van je hart niet tegen houd.

Wanneer de leegte,
Je tranen opvangt,
Je hart binnen dringt.

Je weer beseft,
Dat je tranen blijven vallen,
Dat de leegte niet binnen dringt, maar uitzet.

De slaap niet wil komen,
Omdat je tranen rollen,
Omdat je hart weer verder afbrokkelt.

Liefde die er ergens wel is,
Maar je het niet ziet met vocht voor je lens,
Je hart het niet voelt omdat het er niet is.

Mist je lichaam de aanraking,
Je ogen het zien van vreugde en genot,
Je hart de liefde en de passie.